شیوع و عوامل خطر اکتساب استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در مراکز آموزشی – درمانی شهر قزوین،۸۵-۱۳۸۳

زمینه و اهداف: کنترل و درمان عفونت های بیمارستانی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (methicilin resistant staphylococcus aureus : mrsa) به علت مقاومت به بسیاری از آنتی بیوتیک ها یک معضل جهانی است. هدف این مطالعه تعیین شیوع و عوامل خطرساز اکتساب استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در مراکز آموزشی – درمانی شهر قزوین بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی (85-1383) در 3 مرکز آموزشی – درمانی شهر قزوین (شهید رجایی، بوعلی سینا و کوثر) انجام شد. نمونه سواب بینی بیماران به هنگام پذیرش و ترخیص در محیط های اختصاصی کشت شد. بعد از جداسازی و تعیین هویت ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس، برای تعیین مقاومت به متی سیلین از روشoxacillin screening plates مطابق با دستورالعمل (clsi)clinical and laboratory standards institute استفاده شد. سایر اطلاعات از طریق پرسشنامه با مصاحبه حضوری و مراجعه به پرونده بیماران جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای تحلیل شد. یافته ها: از 1083 بیمار به هنگام پذیرش 56 نفر (2/5%) حامل استافیلوکوکوس اورئوس (s. aureus) بودند. از این تعداد 51 نفر (7/4%) حامل سویه حساس به متی سیلین ( (methicilin sensitive s. aureus: mssa)) و 5 نفر(5/0%) حامل سویه mrsa بودند. از 793 بیمار باقیمانده به هنگام ترخیص به ترتیب 79 نفر (10%) و 15 نفر (9/1%) با سویه های مذکور کلینزه شدند. عوامل خطرساز کلونیزاسیون با mrsa، طول مدت اقامت در بیمارستان، بخش بستری، آنتی بیوتیک تجویز شده (به ویژه سیپروفلوکساسین) و استفاده از ابزار تهاجمی (آنژیوکت) بود (p< 0/05). میان سایر متغیرها با کلونیزاسیون mrsa ارتباط معنی دار یافت نشد(p> 0/05). نتیجه گیری: یافته ها مؤید حضور سویه mrsa در جمعیت شهر قزوین است. در پی بستری بروز کلنیزاسیون با سویه های mssa و mrsa در مقایسه با حالت حامل در بدو پذیرش با همین ارگانیسم ها به ترتیب 1/2 و 8/3 برابر است. این میزان برای mrsa افزون تر است که با طول مدت اقامت در بیمارستان، بستری در بخش-های جراحی و داخلی ، مصرف سیپروفلوکساسین و تعبیه آنژیوکت همسو می باشد.